Ertuğrul Özkök, “Masa Mektubu” başlığı altında, yazdığı ve “newsletter” olarak paylaştığı yazısında bugün, Millet İttifakı’nın cumhurbaşkanı adayını açıkladığı günü yorumladı. Özkök, “Ecevit, Erbakan ve Özal başardı… Bu 6 başkan niçin başaramasın…” fikrini lisana getirdi.
Özkök’ün “Essalamün Aleyküm’le biten gece 7 Mayıs gecesi ruhunun birebiri mıydı?” başlıklı yazısı şöyle:
Essalamün Aleyküm’le biten gece 7 Mayıs gecesi ruhunun birebiri mıydı?
O akşamı hatırlayalım.
7 Mayıs 2019 akşamı.
Bir Ramazan günü iftar saati.
AKP Yüksek Seçim Heyeti Temsilcisi Recep Özel ve MHP Yüksek Seçim Konseyi Temsilcisi Türker Ercan tıpkı dakikalarda iki tweet iletisi atıyor:
“İstanbul seçimleri yenileniyor. İyi olsun…”
Türkiye tarihinde hiçbir cümle ruh halimizi bu kadar değiştirmedi
Haber Türkiye’nin üzerine bomba üzere düşüyor…
İstanbul’un seçilmiş Büyükşehir Belediye Lideri Ekrem İmamoğlu o dakikalarda bir ailenin konutunda iftar açıyor.
İşte o iftar sofrasından kalkıyor, gömleğinin kollarını sıvıyor ve o tarihi cümleyi söylüyor:
“Her şey çok hoş olacak…Çok hoş olacak…”
Türk siyasi tarihinde hiçbir an ve hiçbir cümle, bu türlü, toplumun kıymetli bir kısmını 10 saniye içinde karamsarlığın en tabanından, iyimserliğin ve umudun en üst mertebesine çıkarmayı başaramadı…
Siyasette yeni bir devrin başlaması, işte bu türlü sembolik anların başımızda bıraktığı bir fotoğraf karesi ile başlar…
Pazartesi o kareyi görünce kendime sorduğum soru
Gelelim bu pazartesi sabahına…
Cuma akşamki masa bozgunundan sonra milyonlarca insanın ruh hali tabana vurmuş.
Karanlık bir pazar günü yaşamışız.
Kendimizi “Kırmızı Pazartesi”ye ayarlamışız.
Ama o sabah diğer bir fotoğrafla uyanıyoruz.
Kemal Kılıçdaroğlu Cumhurbaşkanı, Ekrem İmamoğlu ve Mansur Yavaş’ın Cumhurbaşkanı yardımcısı teklifinin kabul edildiğini öğrendiğim an etrafımdan gelen bildirilerden sonra kendi kendime sorduğum soru şuydu:
“Acaba tekrar o an mı…”
İtiraf edelim o üçlü fotoğrafı sevmiştik
Bunu bilemeyeceğiz…
Ama hissettiğim bu üçlü fotoğrafın sevildiğiydi…
Devleti bilen, yolsuzluklarla savaşacak, kibirsiz, mütevazı fakat kararlı bir devlet adamı…
Genç, girişken, sempati., toparlayıcı, meydanların nabzını tutabilecek çağdaş bir belediye başkanı…
Seçildiği günden bu yana üç yıl içinde bütün Türkiye’de “dürüst, iş yapan, muteber, ve liyakata hakkını veren” imajı yaratmayı başaran bir başkent belediye başkanı…
Etkileyici bir fotoğraftı bu…
Heyecan veren, yeni bir devrin başlayacağı hissini beşere bulaştırabilen, dinamik ve pozitiv bir fotoğraftı…
|
Ya Saadet Partisi önünde gördüğümüz o fotoğraf Peki pazartesi akşamı Saadet Partisi önünde gördüğümüz o fotoğraf, toplumun Erdoğan yorgunu bölümünde 48 saat evvel yıkılan umutları 7 Mayıs 2019 akşamki o fotoğraf kadar, anında yükseltti mi? Etraftan aldığım izlenime dayanarak şunu söyleyebilirim: “Yetmez fakat evet…” Veya “Evet fakat o kadar değil…” Ben olaya, işin bu ruhsal boyutunun biraz dışından bakacağım… Bunu da bir meslekdaşımın dün okuduğum ve açıkça itiraf edeyim kıskandığım yazısından yardım alarak yapacağım. Yıldıray Oğur’un yazısıydı bu. O akşam Saadet Partisi’nin önünde gördüğümüz sahneyi, Yıldıray Oğur’un şahane tasvirlerinden aldığım cümlelerle tekrar canlandıracağım: Kıskandığım bir müellif Saadet Partisi önündeki sahneyi anlatıyor (*) “Adayın açıklanmasına yakın, Saadet Partisi genel merkezine beyaz duman misali dev bir Atatürk ve Türk Bayrağı asılıyor. (*) “Heyecan yükseliyor. Önderler çıkıyorlar. İki eski AK Partili, bir eski MHP’li, bir DP’li, bir SP’li ve bir CHP’li. 10 yıl evvel burada ittifak için yan yana dizilen önderlerin yan yana gelme ihtimali dünyaya göktaşı çarpma ihtimalinden biraz daha yüksekti.” (*) “Adayı açıklama misyonu konut sahibi Temel Karamollaoğlu’nda.
Kader ağlarını vilayetle kendi örmek, Türkiye’yi barıştırmak istiyor güya.” ‘Essalamün Aleyküm’ diyerek tamamlanan bir fotoğraf karesi (*) “Sonra Karamollaoğlu, herkesin Berat Kandili’ni kutladı, adaylığın iyi olması için ettiği duaya az evvel “Türkiye laiktir laik kalacak” diye bağıran kalabalık daima bir arada “Amin” dedi. Kandil ve soğuk yüzünden konuşmasını kısa bitirdiğini söyledi ve kelamlarını onu dinleyen kalabalığın veda ederken duymaya pek de alışık olmadığı bir biçimde bitirdi: “Esselamün Aleyküm” Cumhuriyetin 100. yılı için hazırlanmış özel bir merasim gibiydi Evet o akşam Saadet Partisi önündeki tablo motamot böyleydi. “Mütevazı hatta amatör denebilecek bu aday açıklama merasimi doğal kaideleri içinde Cumhuriyetin 100. yılı için özel olarak hazırlanmış bir Türkiye mozaiği gösterisine döndü.” |
Mümtaz Hoca yaşasaydı buna bakıp ne der, neyi hatırlatırdı?
Türkiye bu türlü bir tabloya birinci kez 1973 yılında CHP Önderi Bülent Ecevit ve Ulusal Selamet Partisi Genel Lideri Necmettin Erbakan’ın el sıkışmasıyla yaşamıştı.
Hocam merhum Prof. Mümtaz Soysal bu olayı “tarihi uzlaşma” olarak nitelemişti.
Ve alışılmış o koalisyon protokolünün 3. hususunda ne yazdığını da hatırlatırdı:
“CHP-MSP koalisyon hükümeti kırgınlık ve acıları gidererek, bütün geçmişin bir yana bırakılmasını; karşılıklı bağışlama ve müsamahaya dayanan bir kardeşlik ortamının kurulmasını birinci misyon sayar.”
50 yıl evvel çekilen tıpkı kare 10 ayda neleri başarmıştı?
On ay üzere çok kısa süren bu koalisyon periyoduna Türkiye iki tarihi kararı almayı başarmıştı.
Kıbrıs Barış Harekâtı…
Ve siyasi sürgünleri ve mahkûmları topluma döndüren genel affı çıkarıp Türkiye’yi bugün de yaşadığı o büyük utançtan kurtarmıştı.
1974 yılıydı…
Selda Bağcan’ın “O Günler” müziğini söylediği günlerdi.
Ya 40 yıl evvel çekilen tıpkı fotoğraf neleri başardı?
İkincisi ise 1983 seçimlerinde Turgut Özal’ın gerçekleştirmeyi başardığı “Dört Eğilimi Birleştirme” zaferiydi.
Altı yıl içine bugün Türkiye’yi hâlâ ayakta tutan ekonomik zihniyet ihtilali ve ıslahatları gerçekleşmişti.
Bursa Stadı’ndaki vahim olaydan sonra bu kare neleri başarabilir?
Geçen pazartesi akşamı Saadet Partisi önünde o sahneyi izlerken, aklımda bir gün evvel Bursa Stadı’nda yaşanan insanlık faciası vardı.
Kabataş Palavrası kadar büyük bir provokasyonu milletçe seyretmiştik.
Elli yıllık tarihimiz ve stattan gelen o vahim fotoğraflar birleşince, Saadet Partisi önündeki kare gözümde daha da büyüdü.
İşte o yüzden bana 7 Mayıs akşamı kadar umut verdi
O nedenle, Cumhuriyetimizin 100’ncü yılına bu türlü bir tablo ile girmeyi başarmalarından ötürü bu 6 başkanı bütün kalbimle kutluyordum.
Yaşanan o üç günü bir tarafa bırakırsak, Türkiye 100 yılda da bu noktaya kolay gelmedi. gece gördüğüm fotoğraf, yüzlerdeki yorgunluk ve mutsuzluğa karşın benim için heyecan verici bir memnunluk ve muvaffakiyet tablosuydu.
Saadet Partisi binasının üzerine asılan dev Atatürk fotoğrafı, kutuplaşmaktan bitap düşmüş, sarsıntı enkazı altında kalmış ruhumuzu yine bir milletin ortak ruhu haline getirebilir.
Yani seçimi kazanırsa, 5 yıl içinde Cumhuriyetin 10. yılında söylenen o kelamı söylemeyi yine hak ederiz:
“Az vakitte çok işler başardık…”
Ecevit, Erbakan ve Özal başardı…
Bu 6 önder niçin başaramasın…
Yorumlar kapalı.