Karar muharriri Ahmet Taşgetiren, “Bizim Mahalle’nin iç ileti tedavülünde, Karamollaoğlu, Davutoğlu ve Babacan’a yönelik dehşetli bir kıyım lisanı devam ediyor. “İhanet” en hafif söz. Ötesinde neler neler yok ki… Dış ilişkiler, Yahudilikten bilmem nerelere kadar uzanan baba – cet üretimi…. çılgın odaklarda ne üretilirse tedavüle konuyor.” değerlendirmesini yaptı.
Taşgetiren yazısında, “Bu palavralar, iftiralar nerelere kadar uzanır, gerçek dışılığı idrak edilince kimden nasıl helâllik talep edilir, “Kul hakkı” hassasiyetinin “ahiret hassasiyeti, mahşer ortamı hassasiyeti” kadar önemsendiği bir mü’minler topluluğunda hiç hesaba katılmıyor. Bu çarpıklıkları okumak bile insanın içinde “mü’min kardeşinin etini yemek” kadar “tiksindirici” olduğu bilindiği halde, kardeşler öldürülüyor, etleri çiğneniyor… Sebep ne? Tayyip Erdoğan yönetimine itiraz etmeleri, onun yanından ayrılmaları ve öbür bir siyasi yapı içinde yer almaları. Halbuki bir insan, Tayyip Erdoğan’ın mesela namazını, orucunu, şahsî ibadetlerini değerli bulup, iş tutma usulünü, ülke idare üslûbunu tasvip etmeyebilir.” sözünü kullandı.
Taşgetiren şunları kaydetti:
“Öyle de oldu. Tayyip Erdoğan ve arkadaşları, Refah – Fazilet çizgisinden ayrılıp yeni parti kurdu meselâ. İtirazları Erbakan Hoca’nın namazına, niyazına değildi kuşkusuz. Fakat o idare üslubunu hakikat bulmadılar. Diğer bir lisan ile iktidara gelinebileceğini ve Türkiye’yi yönetebileceklerini düşündüler. Bunu başardılar da. Davutoğlu – Babacan uzun mühlet bir arada oldular Tayyip Bey ile. Hakeza Abdullah Gül, Abdüllatif Şener de o denli; kurucu idiler Ak Parti’de… Sonra “Bu idare usulünü gerçek bulmuyoruz” diye ayrıştılar. Artık, Millet İttifakı diye bir yapı içindeler. Tayyip Erdoğan karşısına Kemal Kılıçdaroğlu geldi.
“Tayyip Erdoğan mı Kemal Kılıçdaroğlu mu?” gibi bir sorunun Bizim Mahalle’de sorulması olağan. Tekrar Bizim Mahalle’de bu sorunun “İslam’la ilişki” noktasında sorulduğunu görmek gerekiyor.
Siyaset noktasında halk genelinin içinde de soruyu bu türlü soranlar olacağı kesinlikle. Lakin sorunun bu türlü sorulmasını yadırgayanlar olması da natürel. Hatta vakit içinde, soruyu evvel bu türlü soranların “Tamam bizimkiler dindar lakin şunlar da dindarlıkla bağdaşmıyor” tarzında bir noktaya gelmesi de mümkün.
Her birimiz mevzilerimize yerleşip, yeni bir iktidar vaktine kadar savaş lisanını mi kuşanacağız? Bütün yumurtaları bir sepete koyup, ne olursa olsun demek mi çıkış yolu? Bence her şeye biraz daha teenni ile bakmak gerekiyor. Her türlü çamur atmayı legal gören bir savaş lisanı yerine irtibat kapılarını açık tutmaktan kelam ediyorum.”
Yorumlar kapalı.